Pagina's

woensdag 7 mei 2014

Kleur in de keuken!

Na een tijd "in het donker" gezeten te hebben (zie het vorige blog), vond ik dat het tijd werd weer wat kleur in mijn leven te brengen. Ik begon aan een prachtig en kleurig vliegengordijn uit het boekje "Haken en kleur" maar was het halverwege een beetje beu... Het bovenkantje is gemaakt en hangt al te pronken in de keuken. Het zijn de slierten waar ik een beetje over val.... Ik moet ongeveer 130 slierten haken die elk ongeveer 400 lossen lang zijn. Het voelt als nutteloos werk, ik zag geen vooruitgang meer. Dus.... ik heb de slierten even apart gelegd (bij de andere projecten die nog-niet-helemaal-maar-wel-bijna-af zijn. (Ik denk dat ik heel goed ben in beginnen maar minder goed in afmaken....).

Om het gevoel te hebben dat ik wel iets substantieels aan het maken was, ben ik begonnen aan keukendoekjes en pannenlappen in vrolijke kleuren. Let wel: ik ben er aan begonnen èn ik heb ze afgemaakt!



Deze prachtige (vind ik dan) pannenlappen zijn gemaakt met behulp van het patroon voor mandala's van Marinke van "A Creative Being". Vooral de regenbooglap vind ik prachtig!! Er moet nog vilt achter voor de grip en de warmte (en natuurlijk had ik dat niet liggen) en dan mogen ze aan de haakjes in de keuken. 

De pannenlappen zullen gezelschap krijgen van de keukendoekjes.


Deze keukendoeken heb ik gemaakt volgens dit patroon. Het is een heerlijk gemakkelijk patroon, zo klaar, echt iets voor deze ongeduld dus. Het lapje met de vier kleuren is ontstaan doordat ik niet wist wat met de restjes te doen.
Alle vrolijke lapjes mogen binnenkort de keuken in. Dan nog het vliegengordijn afmaken en mijn keuken is het zonnetje in huis! Enne; je mag me gerust achter de broek zitten over het vliegengordijn hoor, zal tijd worden dat ik eens iets af maak!

zondag 4 mei 2014

Er was eens...




.... een meisje dat vol passie mooie dingen maakte en hierover schreef. Dit meisje werkte daarnaast ook, zorgde voor haar zoon en huishouden en volgde een studie. Naast al die bezigheden had had ze ook een privé leven waarvan ze wilde dat alles op rolletjes liep. Kortom; het meisje had het erg druk met haar volle leven. Er gebeurde leuke en minder leuke dingen in dat leven. Van de leuke dingen kon het meisje genieten en de minder leuke dingen kon ze dragen omdat er nog leuke dingen gebeurde. Op een dag liep het meisje een geweldige man tegen het lijf. Hij ging van het meisje houden, met al haar lieve, eigenaardige, vreemde en vervelende kanten. Het meisje ging ook van hem houden, heel veel. Het leven was mooi voor het meisje!

Er kwam in het leven van het meisje een moment (en dat moment is niet prvooruit!  vast te stellen, het leek wel alsof het zomaar binnen sloop) dat alles niet meer zo vanzelf ging. Het meisje ploeterde door en het ploeteren werd steeds zwaarder. Het meisje ging toch door en door en door omdat dat nou eenmaal zo hoort (vond het meisje). Zorgen voor het kind hoorde ze te doen want dat verdient het kind. Werken hoorde ze te doen want er moet brood op de plank, studeren hoorde ze te doen want opgeven is geen optie. Het meisje moest ontzettend veel van zichzelf en mocht niet meer zoveel. Ze zocht steeds minder contact met haar lieve vriendinnen, ze deed niks leuks meer en ze kon nergens meer van genieten en niet meer ontspannen. Alles voelde als een "moeten", zelfs de leuke dingen. 
Aan alles komt een einde en dus ook aan de draagkracht van het meisje. Zomaar, zonder aankondiging stortte ze in. Ze kon niks meer. Ze moest stoppen met werken, stoppen met studeren en nog was alles teveel. De dokter die ze bezocht was resoluut: het meisje had een depressie.
Met hulp van medicatie, heel veel rust, steun van alle lieve mensen om het meisje heen (die zij had weg geduwd maar die zich gelukkig niet lieten wegduwen) en gesprekken met de arts (die eigenlijk een psycholoog is), is het meisje nu bezig om weer op haar pootjes te komen. Het is zwaar. Er zijn dagen dat het meisje niks kan en wil en niet verder komt dan de bank in haar pyjama. Daarover voelt ze zich schuldig want ze wil toch beter worden? Er zijn ook dagen dat het meisje zich best wel goed voelt. Op de dagen dat ze zich beter voelt, denkt ze dat ze al weer heel wat kan maar dat is helaas niet zo. De realiteit slaat haar dan van het ene op het andere moment neer en dan realiseert ze zich meteen weer dat ze er nog lang niet is. Maar het gaat al beter dan op het diepste punt. Het meisje gaat (langzaam) vooruit!