Opwinden(d)

Vorig jaar ging ik met zoonlief op vakantie naar Hongarije. We gingen om uiteraard in de eerste plaats bij moeders te zijn en daarnaast om twee weken te ontspannen en vakantie te vieren. Het eerste is gelukt, het tweede helaas wat minder.

Er was ook een verborgen agenda... Al vaker had ik gezien dat mede-handwerkers en wolliefhebbers gebruik maakten van de wolwinder; een handig apparaatje dat je helpt om (de naam zegt het al) mooie bolletjes wol te draaien, zonder al te veel moeite. Natuurlijk had ik al rondgesnuffeld op internet maar ik vond (en vind) die wolwinders véél te duur. Gelukkig wist ik ook dat mijn moeder er ooit eentje had gehad. Op vakantie vroeg ik er natuurlijk naar en ze zei me dat de winder waarschijnlijk op de zolder lag. "We kijken nog wel even" zei ze. En helaas; we gingen niet meer de zolder op. Stiekem denk ik dat ze er helemaal geen zin in had, de trap de zolder op is niet echt de fijnste en de zolder is stoffig en bedompt. Dat wist ik vorig jaar nog niet, dit jaar wel. Toen we na haar overlijden in september in Hongarije waren, wilde ik zoveel mogelijk van mijn moeders spullen zien en eventueel meenemen. Ik bedacht achteraf, toen we alweer thuis waren, dat er nog dingen zijn die ik zou willen hebben maar ik heb gelukkig ook dingen waardoor ik me dichterbij haar voel. Èn ik heb de wolwinder! Nu ben ik zelf, samen met zoonlief en Leen de zolder opgegaan en heb ik alle dozen en kisten doorgespit. Wat een boel zooi van moeders zeg! Maar ook wel leuk om alles tegen te komen. De doos vol cowboylaarzen die ze droeg in de tijd dat ze deed aan western dansen, de outfit die ze gemaakt had om te kunnen buikdansen en de vele bakken en dozen vol met garen en stofjes. En natuurlijk vond ik de wolwinder, twee zelfs!

Toen ik een tijdje geleden de as en een doos vol spullen van mijn moeder thuis kreeg, zat daar de wolwinder bij en kon ik los! Met een gewone wol wol lukte het opwinden heel goed. 

Met een leuk wolletje op een streng lukte het helaas niet... Ik had niet genoeg armen om de streng vast te houden en tegelijkertijd de wol te winden. Toen moest ik, hoe vervelend ook, een parapluhaspel aanschaffen. 

Per ongeluk viel er tijdens dat shoppen nog een prachtige streng wol in mijn winkelmandje... 

Eenmaal binnen (en lekker snel ook, ik hou niet van wachten...) kon ik echt los! Het mooie nieuwe wolletje op de parapluhaspel, draadje door het oog en winden maar! Maar... Hoe goed ik ook mijn best deed, het lukte niet met de kleine wolwinder...

Steeds kwam de draad van de winder af en maakte me dol! Ik heb de andere, grotere winder geïnstalleerd en toen lukte het wel!

Dit is het resultaat, wat een heerlijkheid, niet!?

En nu de hamvraag; wat ermee te maken... Ik ben begonnen aan een Elise sjaal maar ik weet nog niet of dat wel zo blijft. Ik weet überhaupt niet of ik wel genoeg wol heb. Bijkopen? Graag! Maar dit heerlijke wolletje is een beetje te duur...

Wat zouden jullie maken van deze heerlijkheid?