Twee jaar later

Wat is de tijd een ongrijpbaar iets, bizar! Vandaag is het alweer twee jaar geleden dat ik dat meest verschrikkelijke, allerminst gewenste telefoontje kreeg; "je moeder is overleden"...

Inmiddels kan ik over je vertellen zonder dat ik meteen moet huilen. Meestal dan, soms ook nog niet. Soms geef ik mensen de link naar de eerste brief die ik je schreef, op je verjaardag in 2014. De eerste verjaardag waar je niet meer bij was. De link geven is gemakkelijker dan het verhaal vertellen. In die brief zit al mijn gevoel, alle emotie die hoorde bij dat moment. Emoties en gevoelens zijn er nog steeds hoor, vergis je niet! Ze liggen alleen niet meer zo ontzettend aan het oppervlak; de wond heeft een korst gekregen. 

Lieve mamma, toen je net overleden was, heb ik je niet bij me gevoeld. Van anderen die iemand verloren hoorde ik dat ze diegene om zich heen voelden en ik heb dat nooit ervaren. Ik was jaloers op die mensen, het had me zo fijn geleken je te kunnen voelen! Nu weet ik dat je er toch wel bent, ook al voel ik je niet. Tijdens een bijzondere meditatie heb ik je gezien, gevoeld en gehoord. Wat een bijzonder en emotioneel moment was dat! Nu weet ik dat je goed gaat en dat had ik natuurlijk kunnen verwachten; niks of niemand krijgt jou eronder. Nou ja, de dood heeft het natuurlijk gewonnen maar je begrijpt wat ik bedoel.

Lieve mamma, de laatste tijd, de weken voorafgaand aan deze dag, ging het niet zo lekker. Ik voel jouw verlies zwaar en twijfel over mijn eigen leven. Ik twijfel of ik goed bezig ben. Ik weet dat jij het zou aanmoedigen als ik wat lef zou tonen, knopen zou durven doorhakken, voor mezelf zou kiezen. En dat wil ik ook! Ik zie hoe jij je leven hebt geleefd en de keuzes die je hebt gemaakt. Niet altijd de beste keuzes in mijn ogen maar je maakte ze wel. Tof van je!

Volgende week, op je verjaardag, eten we weer taart. Ik zal proberen zelf iets te maken, samen met Dieder natuurlijk! Ik hoopte op iets uit jouw chocoladekookboek, Dieder stelde de Kitkattaart voor... Ik doe mijn best maar beloof niks! En trouwens; het hoeft niet mooi te zijn om lekker te smaken, toch? 

Mijn liefste moedertje, ik denk elke dag aan je en ik denk dat dat nooit meer zal veranderen. Ik hou van je en zal dat altijd blijven doen. Ik ga keuzes maken en knopen doorhakken, ik ga ervoor zorgen dat je trots op me zult zijn!